Historia

JULIAN OCHOROWICZ

Był człowiekiem wszechstronnie uzdolnionym, który ze swoimi teoriami naukowymi i wynalazkami wybiegał daleko w przyszłość w stosunku do swojej epoki. Naukowiec, wynalazca, literat, jeden z głównych ideologów i propagatorów pozytywizmu, przyjaciel i znajomy najwybitniejszych postaci nauki i sztuki na przełomie XIX i XX wieku.

Sam siebie uważał przede wszystkim za psychologa. We Lwowie objął specjalnie dla niego utworzoną katedrę psychologii i filozofii przyrody, którą prowadził do 1881r. Został pierwszym na polskim uniwersytecie docentem psychologii empirycznej. W Paryżu współpracował z noblistą Charlesem Richetem, a także Thèodulem Ribotem, prekursorem francuskiej psychologii naukowej czy Jeanem Charcotem, jednym z twórców psychiatrii. Wielokrotnie spotykał się z Marią Skłodowską-Curie. Był pomysłodawcą i organizatorem I Międzynarodowego Kongresu Psychologii Fizjologicznej, który odbywa się do dziś.

Jego wynalazki wyprzedzały epokę, w której żył.

Stworzył teoretyczne podstawy działania telewizji. W praktyce jako pierwszemu udało mu się doprowadzić do emisji dźwięków. W jednym z pawilonów Wystawy Elektryczności w Paryżu w 1885 roku jego urządzenie transmitowało głośno i wyraźnie koncert z Opery Paryskiej. Jego zasługi na polu wynalazczości były bardzo cenione przez rząd francuski. I to właśnie Ochorowicz uratował wieżę Eiflla, która 20 lat po otwarciu wystawy światowej miała zostać zburzona. Polski uczony zainstalował na niej nadajnik telegrafu, który potrafił na dziesiątki kilometrów nadawać sygnał. I właśnie ten fakt przesądził o zachowaniu wieży.

W 1899 roku przybył do Wisły i zbudował „Ochorowiczówkę”, pierwszy murowany dom
w tej miejscowości.

Obiekt znajduje się w magicznym miejscu na czakramie mocy. Jego właściciel długo poszukiwał takiej lokalizacji, w której mógłby przeprowadzać swoje eksperymenty.

„Ochorowiczówka” była miejscem pracy twórczej polskich pozytywistów.

To tutaj Władysław Reymont zniszczył pierwotną wersję i zaczął pisać od początku pierwszą część „Chłopów”. Ochorowicza odwiedzali również Witold Gombrowicz, Maria Skłodowska – Curie czy Bolesław Prus, dla którego Julian Ochorowicz stał się pierwowzorem postaci naukowca Juliana Ochockiego w „Lalce”.

Tu także naukowiec przeprowadzał swoje eksperymenty w zakresie hipnozy.

Próbował udowodnić, że zjawiska mediumiczne polegają na przenoszeniu siły nerwowo-mięśniowej z organizmu na jego otoczenie, a łącznikiem jest eter. Twierdził, że „w organizmie ludzkim tkwi siła, mogąca działać poza powierzchnią ciała”. Takie „wylewanie się” energii na zewnątrz związane jest z wyobrażeniami osoby – medium.

Julian Ochorowicz zmarł na atak dusznicy bolesnej 1 maja 1917 roku w Warszawie, w mieszkaniu swojej ostatniej medium, Jadwigi Domańskiej.
Pochowany został na Cmentarzu Powązkowskim.

Ochorowiczówka - Muzeum Magicznego Realizmu